Helmut Nadolski

Początki kariery artysty związane są z trójmiejskim środowiskiem jazzowym, współpracował również z kabaretem Tu Tu i cyrkiem Tralabomba J. Afanasiewa w Klubie Studentów Wybrzeża Żak; wówczas – w końcu lat 50. zaprzyjaźnił się z Czesławem Wydrzyckim. Niemen uważał, że Nadolski „łamie powszechnie przyjęte schematy gry na kontrabasie. Jest mistrzem swojego instrumentu. Stworzył własną muzykę nacechowaną niewiarygodną wprost siłą ... Jest artystą wrażliwym, obdarzonym wielką wyobraźnią – muzykiem, który dźwiękami maluje obrazy swej głęboko osobistej wizji ...”, a Mateusz Święcicki pisał, że „muzykę Nadolskiego można by zaliczyć do kręgu „muzyki poważnej”, ale sadzę, że jej spontaniczność i naturalność nie mieściłaby się w przeintelektualizowanej atmosferze „muzyki nowej”, gdzie ważniejsze jest odkrywanie nowości od wyrazu emocjonalnego. W tym sensie Nadolski łączy dwa przeciwstawne bieguny – awangardowość i emocjonalizm”.

W kraju związany z awangardową sceną free–jazzową (m.in. Sesja 72), współtworzył Grupę Niemen, z którą zrealizował nagrania płytowe: Strange is this World (CBS, 1972) i Marionetki (wydane na poczatku jako LP Niemen vol.1 i Niemen vol.2). Do ważniejszych pozycji dyskograficznych należą też: Meditation (z udziałem Czesława Niemena), „Four Dialoques with Coscience” (1973) i „New Musik from Poland – H. Nadolski”(1979). Artysta koncertował na wielu estradach w kraju i za granicą (m.in. na festiwalu Jazz Jamboree'75 z Czesławem Niemenem, na Warszawskiej Jesieni, w galeriach sztuki i kościołach w Polsce, Austrii Norwegii i w Niemczech. Stworzył muzykę do wielu filmów fabularnych i telewizyjnych, m.in. „Pies” (1973) – reż. J. Kondratiuk, "Mała sprawa" (1975) - reż. J. Kondratiuk, „Rekolekcje” (1977)– reż. W.Leszczyński, "Hotel Polan und seine gaste" - reż. Horst Seemann (1981) oraz spektakli poetyckich (m.in. do poezji R. M. Rilkego „Co pan sądzi o miłości, co pan myśli o śmierci”, do poezji C.K. Norwida „Czas idzie śmierć goni”, do poezji M. Cwietajewej „Dialog z Sumieniem”).

Na początku lat 80. był współtwórcą Teatru Instrumentalnego R. Miśka przy Teatrze Muzycznym w Gdyni, w którym zrealizował swoje pomysły jako aktor, muzyk – solista, kompozytor i reżyser. Do najważniejszych spektakli należy – oparty na jego biografii „Proces” zadedykowany F. Kafce. Premiera odbyła się 13 marca 1982 i była ogromnym wydarzeniem na Wybrzeżu. Nadolski był odtwórcą głównej roli, kompozytorem muzyki i współreżyserem. „Proces” otrzymał wspaniałe recenzje i poruszył całe środowisko artystyczne Trójmiasta.

Od lat 90. realizuje performance „Mobile” – rodzaj spektaklu muzycznego łączącego różne formy ekspresji wykonawczej (ruchoma rzeźba grająca, muzyka improwizowana, medytacje).