Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej i Sztuk Wizualnych „Mózg Festival“ jest spotkaniem artystów tworzących i poruszających się we wszystkich rejonach muzyki współczesnej, sztuki performance, audio i wideo instalacji, w których muzyka odgrywa istotną rolę.
Do udziału w festiwalu zapraszani są artyści z całego świata, gdyż jednym z założeń festiwalu jest jego wielokulturowość oraz prezentacje sprzyjające poznawaniu i rozumieniu wieloaspektowości kultur.
Festiwal prezentuje najnowsze techniki wykonawcze oraz połączenia interdyscyplinarne w kontekście i poszanowaniu tradycji.
Do udziału w festiwalu zapraszane są wybitne indywidualności świata sztuki oraz młodzi artyści, których dotychczasowe działania noszą znamiona wyjątkowych.
Wszystkie działania artystyczne traktowane są jako środek, który prowadzić ma do głębszego poznania otaczającej nas rzeczywistości i przemian zachodzących na świecie.
W związku z komplikującą się sytuacją społeczno-polityczną na świecie, wierząc, że sztuka wyzwala w ludziach pokłady dobra i zrozumienia, zaproponowałem artystom oraz publiczności aby najbliższy festiwal odbył się pod hasłem „Make Art no War”.
Festiwal nie posiada żadnych ograniczeń stylistycznych. Wykładnikiem w doborze artystów są: autentyczność prezentowanej sztuki (działania autorskie) oraz najwyższy poziom wykonawczy.
Festiwal wzbogacony zostanie, w tym roku, o cykl filmowy „Films against war” oraz dyskusje z udziałem artystów, podczas których zostaną poruszone tematy „Czy sztuka może zatrzymać wojnę oraz jaka jest rola artysty we współczesnym świecie?”
Częścią projektu jest profesjonalna archiwizacja audio – wideo.
Tegoroczny 12 Mózg Festival odbędzie się w dniach 15-17 września.
S.J.
Jak to jest ocaleć ze zbrodni ludobójstwa dokonanej przez brygady śmierci w latach 60. XX wieku w Indonezji? Jakie to uczucie żyć u boku bezkarnych morderców swojego rodzonego brata? Adi Rukun, optyk w średnim wieku, zna odpowiedzi na te pytania. W końcu postanawia skonfrontować się z makabrycznymi czynami oprawców. Podczas badania wzroku proponuje im spojrzenie na przeszłość z innej perspektywy.
Reżyser Joshua Oppenheimer wzywa do przełamania ciszy zrodzonej z terroru.
Peter Jacquemyn tworzy w dwóch światach. Z jednej strony, jest muzykiem, kontrabasistą i wokalistą, którzy eksperymentuje z różnymi formami wspólnego grania, łącząc muzykę pochodząca z różnych kultur. Fascynuje go wiele niezachodnich tradycji muzyki np. Azjatyckiej: koreańska opera Pansori, mongolski śpiew gardłowy, opera pekińska, japońskie Kabuki, japoński teatr nō, papuaska fletnia Pana. Z drugiej strony, interesuje się także sztukami wizualnymi, rysowaniem, rzeźbą, instalacjami i sztuką performance. Będąc częścią obu światów Jacquemyn zaczął stawiać na równi muzykę i sztuki wizualne. Muzyka jest dla niego czymś więcej niż tłem, a wizualizacje czymś więcej niż dekoracją. Artysta stara się zaaranżować dialog, muzycy zachowują się jak artyści wizualni, artyści wizualnie próbują współpracować ze sobą, jak muzycy. Także ruch, taniec stanowić obecnie część jego interdyscyplinarnej twórczości.
Wojtek Więckowski jest malarzem, gitarzystą, artystą multimedialnym. Od lat z powodzeniem łączy działalność koncertową z wystawienniczą. W formalnych eksperymentach szuka relacji między środkami wyrazu stosowanymi zarówno przy tworzeniu muzyki jak i pracy nad dziełem malarskim. Jego solowym koncertom towarzyszy projekcja powstała w oparciu o dzieła malarskie. Poza tym, występuje także z Warsaw Improvisers Orchersta, w duetach z Jeffem Gburkiem czy Rayem Dickaty oraz w trio z Piotrem Mełechem i Filipem Rambergiem. Na rynku fonograficznym zadebiutował w 2007 roku wydawnictwem „Slyde Guitar”; (MyMusic/Universal). W swojej grze łączy fascynacje szeroko pojętym amerykańskim folkiem jak i awangardą XX wieku, ambientem i muzyką improwizowaną. Na MÓZG Festival zaprezentuje najnowsze obrazy wykonane w technice akrylu i monotypii na płótnie.
Eric Chenaux to odważny gitarzysta, piosenkarz i kompozytor obecnie mieszkający w Paryżu. Będąc aktywnym w kręgach muzyki eksperymentalnej w Toronto Eric Chenaux grał w wielu zespołach i brał udział w projektach grupowych. Niedawno zgromadził sporo materiału solowego na pięciu wydanych przez wytwórnię Constellation albumach, które koncentrują się na jego sprawnej grze na gitarze zestawionej z lirycznym wokalem. Genialne połączenie tradycyjnej muzyki folkowej, psychodelicznego popu i muzyki kameralnej z wcześniejszych płyt z czasem przekształciło się w wymykającą się klasyfikacji formę muzyki balladowej, pełną szczególnego języka improwizacji gitarowej.
Eric komponuje i wykonuje muzykę do filmów i choreografii tańca współczesnego orz współpracuje z artystką wizualno-dźwiękową Marlą Hlady przy wielu instalacjach dźwiękowych.
LAM to trzej indywidualiści, związani z polską sceną muzyki improwizowanej. Chociaż żaden z nich nie ma jasnego poglądu na to czy czas jest zinternalizowany w podmiocie czy relatywny i obiektywny, to każdy z nich próbuje go rozszerzać na swój własny, muzyczny sposób: Wacław Zimpel za pomocą klarnetów, Krzysztof Dys grając na fortepianie i instrumentach klawiszowych, a Hubert Zemler przy użyciu perkusji.
LAM czerpie inspiracje z muzyki amerykańskich minimalistów m.in. La Monte Younga, Terry Riley’a czy Steve’a Reicha. W powtarzalności i oszczędności w środkach wyrazu zespół znajduje receptę na nieuchwytność trwania.
Wacław Zimpel - klasycznie wykształcony klarnecista i kompozytor. Zimpel największe inspiracje czerpie z sakralnej i rytualnej muzyki różnych kultur. W swoich kompozycjach często odnosi się do dawnych kompozytorów tworząc swoiste, współczesne polemiki lub komentarze muzycznych tradycji.
Hubert Zemler - perkusista, kompozytor i improwizator z klasycznym wykształceniem. Z niezwykłym wyczuciem sięga po różnorodne formy rytmiczne, przez co doskonale odnajduje się w wielu stylach muzycznych. Zemler w swoich projektach korzysta z rozbudowanego instrumentarium. Gra on m.in. na metalofonie, balafonie (afrykańska marimba), gongach i wielu innych instrumentach perkusyjnych z różnych części świata.
Krzysztof Dys - klasycznie wykształcony pianista i improwizator. Jest muzykiem wyjątkowo wyczulonym na barwę i schematy rytmiczne, dzięki czemu tworzy swój, niepowtarzalny język improwizatorski. W jego muzyce można wyczuć silne inspiracje muzyką Aleksandra Skriabina i Siergieja Prokofieva.
Rhys Chatham to producent i performer z Nowego Jorku, który obecnie mieszka w Paryżu. We wczesnych latach 70-ych grał w zespołach Tony’ego Conrada i La Monte Young. Jego bieżące projekty obejmują orkiestrę na 100-200 gitar elektrycznych, a także mniejsze konfiguracje Guitar Trio. Gra na trąbce, fletach i gitarze elektrycznej idącej przez baterię efektów delay. Występuje solo, a także z innymi muzykami takimi, jak: Charlemagne Palestine, z’ev, Le sacre bleu i francukimi improwizatorami Jean-François Pauvros i Jean-Marc Montera.
Xenony to elektroniczny projekt Piotrka Bukowskiego (założyciela zespołów Hokei i Stwory). Płyta „Xe” to naiwne i fantazyjne spojrzenie na lata spędzone przy domowym komputerze Atari, przy filmach na VHS czy na niekończących się spacerach z walkmanem. Xenony to osobista laurka dla tamtych czasów.
Bukowski – elektronika
Koszniec (Komora A) – elektronika
Bebech (Duży Jack, Stwory) – elektronika
Agnieszka (Longstory) – vhs viz.
Pełna paradoksów i niezwykle odważna komedia, w której Charlie Chaplin postanowił zabawić się swoim scenicznym wizerunkiem, by przestrzec świat przed skutkami totalitaryzmu.
Tym razem niezdarny Charlie Włóczęga jako żydowski fryzjer okaże się łudząco podobny do pewnego charyzmatycznego dyktatora, który jest tak wszechmocny, że ze strachu przed samym sobą musi trzymać się zasłony. Choć fryzjer i dyktator są kompletnie identyczni, tylko jeden z nich może stracić życie za to, że jest Żydem i brunetem. Jednak seria przypadków i pomyłek sprawi, że pewnego dnia role się odwrócą …
Trio, powołane do życia przez Jacka Mazurkiewicza w 2015 roku, prezentuje bardzo organiczną improwizację, mieszankę wielu stylistyk. Słychać w niej elementy współczesnej kameralistyki, free jazzu, muzyki elektronicznej czy folku.
Piotr Mełech - wszechstronny klarnecista, kompozytor, aktywny muzyk poznańskiej sceny improwizowanej, chętnie odwołujący się do jazzowej tradycji, jak i europejskiej awangardy i free improv.
Jacek Mazurkiewicz - Interesuje się szeroko pojętą muzyką. Swoje dźwięki składa w całość bazując na wrażeniach emocjonalnych i pulsie. Łącząc akustykę z elektroniką, wciąż poszukuje nowego brzmienia. Zajmuje się udźwiękowieniem, komponowaniem i produkcją muzyki do filmów i spektakli teatralnych. Prowadzi autorskie warsztaty dźwiękowe i muzyczne.
Vasco Trilla – perkusista i improwizator z Barcelony. Zaczął grę na perkusji w wieku dziewiętnastu lat. Początkowo skupiał się na progresywnym rocku i metalu, później zainteresował się muzyką indyjską, afrykańską, jazzem i swobodną improwizacją. Tworzył muzykę różnych gatunków, od popu przez jazz po death metal. Obecnie wykorzystuje niekonwencjonalne techniki gry na perkusji, będąc zaangażowany w scenę free-improv.
Piotr Mełech – klarnety, elektronika
Jacek Mazurkiewicz – kontrabas, elektronika
Vasco Trilla [Hiszpania] – perkusja
Hania Piosik to jedna z najbardziej rozpoznawalnych wokalistek warszawskiej nowej fali. Jej charakterystyczna barwa, wyobraźnia i talent sceniczny zamieniają każdy koncert w metafizyczne widowisko. Współpracując z różnymi muzykami przedstawia własne, często bardzo osobiste środki wyrazu w skrajnie różnorodnych stylach. Obecnie wydaje drugi album projektu JOY POP, który można już usłyszeć w największych polskich rozgłośniach radiowych. Nigdy jednak nie odcina źródeł inspiracji, dlatego podróżując po różnych gruntach współtworzy Warsaw Improvisers Orchestra, pracuje nad debiutancką płytą projektu Rumianek I rozwija współpracę z bydgoskim multiinstrumentalistą Qbą Janickim, oraz z dwoma warszawskimi muzykami - Patrykiem Zakrockim i Pawłem Szamburskim.
Kevin Drumm wywodzi się ze sceny muzyki improwizowanej. W latach 90-ych stał się jednym z najwybitniejszych gitarzystów na świecie grających na spreparowanym instrumencie. Od tamtej pory jego twórczość poszerzyła się o kompozycje elektroakustyczne and elektroniczne live’y wykonywane na laptopie i komputerze, a także analogowych syntezatorach. Jego wczesne nagrania zawierają rzadkie ciche dźwięki. Bardziej współczesne prace są gęstsze dźwiękowo i znacznie głośniejsze. Drumm współpracował z wieloma artystami, którzy pracują na podobnych obszarach sztuki, jak np. Taku Sugimoto, Jim O’Rourke, Mats Gustafsson czy Axel Dörner. Współpracował także z grupą Simparch, dla której skomponował utwór do instalacji Spec.
Wojtek Mazolewski Quintet zagra na „Mózg Festival” koncert specjalny zatytułowanych Nowa Fala Mózgu.
Muzyka Wojtka Mazolewskiego, błyskotliwie splata tradycyjny jazz z rozlicznymi nurtami muzyki współczesnej (punk, rock, elektronika i inne). „Nowa fala Mózgu” to hołd nie tylko dla La Nouvelle Vague w kinie ale i Nowej Fali w muzyce. Począwszy od zespołów skupionych wokół klubu CBGB’s przez scene UK do Trojmiejskiej sceny alternatywnej - wszystkich tych, którzy wychodzili poza szeroko przyjęte ramy.
Pobrzmiewają w nim echa kultury lat 60. - bunt, kontestacja i entuzjazm maja 68. Również swobodna konstrukcja i muzyczna wolność – którą kieruje się Mazolewski w swojej twórczości – ma również swoje źródło w zjawisku Nowej Fali.
Każdy kto choć raz miał okazję usłyszeć kwintet Wojtka Mazolewskiego na żywo, nie musi się długo zastanawiać, dlaczego to jeden z najczęściej koncertujących w kraju i zagranicą polskich zespołów. Ostatni studyjny album zespołu zatytułowany „Polka” osiągną status Złotej Płyty. Jednak prawdziwa moc muzyki WMQ wybrzmiewa właśnie podczas pełnych emocji spotkań z publicznością.
Oskar Torok – trąbka
Marek Pospieszalski – saksofon
Miłosz Oleniecki – instrumenty klawisze
Qba Janicki – perkusja
Wojtek Mazolewski – kontrabas
Piątek 16.09.2015, godz. 14:00 spotkanie / rozmowa z kwintetem Wojtka Mazolewskiego [Landschaft]
SIKSA to intrygujące połączenie sztuki krytycznej, literatury współczesnej i punkowej energii. Powstały w połowie 2014 roku duet podczas tego co nazwiesz "występem" czy "koncertem", zniszczy wszystko co rozumiesz przez te ograniczone słowa. Tak naprawdę SIKSA to tylko wokal i bas. Albo AŻ wokal i bas. Ograniczone instrumentarium kontrastuje z NADekspresją wokalistki, elementami monodramu, kontrowersyjną narracją i ekstrawaganckimi kostiumami. Naszpikowane mową potoczną teksty Alex Dudczak poruszają niewygodne kwestie feministyczne, polityczne i społeczne, ale pełne są również zaskakującego humoru czy pretensjonalnych odniesień do popkultury i codzienności. SIKSA hasa zarówno po imprezach punkowych jak i po galeriach sztuki współczesnej, imprezach literackich czy teatralnych. Nie boi się grać w klubach, w plenerze, na skłotach czy prywatnych mieszkaniach.
Od lat obecny w czołówkach rankingów najlepszych filmów w historii kina „Grobowiec świetlików” jest niezwykłym osiągnięciem japońskiej animacji. Roger Ebert zaliczył go do 300 najlepszych filmów na świecie, na liście IMDb został zakwalifikowany na pozycji 98, w topce magazynu TimeOut powstałej przy udziale Terry’ego Gilliama zajął 12 miejsce. Co do jego wysokiej wartości zgodni byli krytycy Empire, Total Film i recenzenci wymienieni przez serwis RottenTomatoes. Rozpowszechniany wspólnie z dziecięcą mangą z obawy, że nie trafi samodzielnie do szerokiej dystrybucji, stanowił zaskoczenie dla publiczności. W baśniowym świecie narysowanym delikatną kreską Studia Ghibli ukryty jest wojenny dramat dwójki bohaterów, nastoletniego Seity i jego czteroletniej siostry Setsuko, próbujących po utracie rodziców przeżyć we wstrząsanej wojną Japonii. Podążając za rodzeństwem coraz trudniejszą ścieżką film stawia pytanie o granice współczucia i wrażliwość na drugiego człowieka w czasach zagłady.
BACKSPACE to jedna z najbardziej oryginalnych grup na polskiej scenie muzyki improwizowanej. Muzycy z powodzeniem łączą̨ brzmienia akustycznego akordeonu i elektrycznych skrzypiec z możliwościami współczesnej technologii. Dialog, interakcja, improwizacja, live sampling oraz kreatywne wykorzystanie programów komputerowych, efektów elektronicznych, a nawet przedmiotów codziennego użytku, pozwoliły stworzyć́ unikalne brzmienie i niepowtarzalny język muzyczny zespołu. W muzyce grupy odnajdziemy inspiracje zarówno muzyką symfoniczną, minimalizmem, stylem „tintinnabuli”, poprzez nordic new jazz, aż po ambient, electro i house. Duet inspirują: przyroda, miasto, maszyna, człowiek, miejsce, widok, przeżycia, wspomnienia, niezwykłość́ i codzienność́, muzyka aborygenów, niemiecka scena techno czy ekspresjonizm abstrakcyjny.
Zbyszek Chojnacki – akordeon, elektronika
Łukasz Czekała – skrzypce elektryczne, elektronika
Biliana Voutchkova komponuje i wykonuje muzykę, na jej twórczość składają się konwencjonalne wykonania znanych dzieł na skrzypce solo lub zespół, nowych dzieł współczesnych kompozytorów często przeznaczonych dla niej i pod improwizację. Jej ciągłe poszukiwania jako kreatywnego improwizatora obejmuje najszerszy możliwy zakres brzmienia, muzyki, ruchu i poszerza dźwiękowe i techniczne możliwości instrumentu, co z kolei przekształca się w wysoko rozwinięty i bardzo indywidualny muzyczny język. Biliana mieszka w Berlinie i regularnie pojawia się na festiwalach i koncertach na całym świecie.
Mikołaj Trzaska to saksofonista, klarnecista, kompozytor. Studiował na wydziale malarstwa oraz pracowni multimedialnej na Gdańskiej ASP. Muzycznie wyrósł na gruncie yassu - artystyczno-społecznego ruchu, który na przełomie lat 80. i 90. zbuntował się przeciw skostnieniu polskiego jazzowego środowiska. Był współzałożycielem najważniejszej formacji yassu - legendarnej Miłości oraz liderem równie kreatywnego Łoskotu. Po okresie yassowym, nagrał kilka skupionych i wyciszonych płyt z sekcją braci Olesiów. Akompaniował poetom (Świetlicki, Andruchowycz), tworzy projekty muzyczno-literackie z Andrzejem Stasiukiem, komponuje Muzykę do filmów Wojciecha Smarzowskiego (Kuracja, Dom Zły, Róża i Drogówka). Muzyka żydowska kilka lat temu stała stałym elementem jego w twórczości. Przede wszystkim jednak realizuje się na gruncie radykalnego współczesnego jazzu free.
Sobota 17.09.2015, godz. 14:00 spotkanie / rozmowa z Mikołajem Trzaską, [Landschaft]
Evan Parker zaczął grać na saksofonie w wieku 14 lat. Początkowo grał na saksofonie altowym, a przed rokiem 1960 przerzucił się na saksofon tenorowym i sopranowy. W 1962 roku wyjechał na Birmingham University, aby studiować botanikę, jednak wycieczka do Nowego Jorku wpłynęła na zmianę decyzji. Parker jest znany z muzyki solowej granej na saksofonie sopranowym, jego twórczość w ostatnich latach skoncentrowana była na jego nieustannych poszukiwaniach technik takich jak cyrkularne oddychanie, przedęcie, multifonia i palcowanie krzyżowe. To środki techniczne, z których Parkera korzysta bardziej analitycznie niż intuicyjnie, solowe występy określa jako wchodzenie w stan podobny do transu. Muzyka powstała w wyniku jest zdecydowanie hipnotyczna i tworzy nieprzerwany ciąg wijącego się i wielowarstwowego dźwięku, który sam Parker określa jako „iluzję polifonii”.
Matt Wright, urodzony w 1977 roku z Norwich w Wielkiej Brytanii, jest kompozytorem i artystą dźwiękowym, gra równie na gramofonach. Jego twórczość funkcjonuje na styku koncertów i kultury klubowej. Tworzy zarówkevno partytury na zespoły muzyki dawnej oraz współczesne zespoły kameralne, jak i improwizacje cyfrowe, eksperymentalny hip-hop, gra na gramofonach, tworzy instalacje na stronach internetowych oraz organizuje duże wydarzenia z udziałem DJów, wykonawców muzyki nowej i wykorzystaniem mediów cyfrowych. Jego prace jako performera i badacza obejmują grę na gramofonach i laptopie oraz instalacje z dźwiękiem wielokanałowym, co ma na celu stworzenie post-DJskiej wielokanałowej muzyki, która obejmuje hip-hop, awangardę i tradycję „free”. Matt jest także profesorem kompozycji i sztuki dźwiękowej na Canterbury Christ Church University, gdzie również jest dyrektorem ds. badań dla School of Music and Performing Arts.
Peter Jacquemyn tworzy w dwóch światach. Z jednej strony, jest muzykiem, kontrabasistą i wokalistą, którzy eksperymentuje z różnymi formami wspólnego grania, łącząc muzykę pochodząca z różnych kultur. Fascynuje go wiele niezachodnich tradycji muzyki np. Azjatyckiej: koreańska opera Pansori, mongolski śpiew gardłowy, opera pekińska, japońskie Kabuki, japoński teatr nō, papuaska fletnia Pana. Z drugiej strony, interesuje się także sztukami wizualnymi, rysowaniem, rzeźbą, instalacjami i sztuką performance. Będąc częścią obu światów Jacquemyn zaczął stawiać na równi muzykę i sztuki wizualne. Muzyka jest dla niego czymś więcej niż tłem, a wizualizacje czymś więcej niż dekoracją. Artysta stara się zaaranżować dialog, muzycy zachowują się jak artyści wizualni, artyści wizualnie próbują współpracować ze sobą, jak muzycy. Także ruch, taniec stanowić obecnie część jego interdyscyplinarnej twórczości.
Jacek Sienkiewicz to jeden z najbardziej cenionych twórców muzyki elektronicznej w Polsce. Od lat stanowi też muzyczną wizytówkę naszego kraju na świecie. Regularnie gra w klubach rozsianych po całym globie. Wystąpił też na najważniejszych festiwalach muzyki elektronicznej, a jego płyty można znaleźć w każdym szanującym się sklepie muzycznym. W ubiegłym roku producent zaskoczył fanów nagraniami na wspólnej płycie sygnowanej przez jego wytwórnię Recognition i Bocian zatytułowanej Instynkt. Muzyka na tym wydawnictwie konfrontuje słuchacza z trudno kategoryzowaną i zagadkową formą. Sienkiewicz po raz pierwszy zrezygnował tu z charakterystycznego dla siebie ornamentowego rytmu inspirowanego minimal music czy repetetywnych, pulsacyjnych, ambientowych bloków na rzecz różnorodności dźwięków i barw. W Czerwcu tego roku nieoczekiwanie wydał kolejny album o tytule „Hideland”.
15.09.2016
koncerty w Mózgu - 15 zł
16.09.2016
koncerty w MCK - 50 zł
koncert nocny w Mózgu bezpłatny
17.09.2016
koncerty w Mózgu - 15 zł
Bilety dostępne w "Mózgu" od 15 sierpnia
Przedsprzedaż: office@mozg.art.pl
Na pokazy filmowe, dyskusje oraz warsztaty i wykłady - wstęp wolny
Numer konta: 41 1160 2202 0000 0003 0574 0283
Stowarzyszenie Artystyczne "Mózg", 85-006 Bydgoszcz, ul. Gdańska 10
