Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej i Sztuk Wizualnych „Mózg Festival“ to spotkanie artystów tworzących i poruszających się we wszystkich rejonach muzyki współczesnej, sztuki performance, audio i wideo instalacji, w których muzyka odgrywa istotną rolę. Do udziału w festiwalu zapraszani są artyści z całego świata, gdyż jednym z założeń festiwalu jest jego wielokulturowość oraz prezentacje sprzyjające poznawaniu i rozumieniu wieloaspektowości kultur. Festiwal prezentuje najnowsze techniki wykonawcze oraz połączenia interdyscyplinarne w nawiązaniu i poszanowaniu dla tradycji.
Do udziału w festiwalu zapraszane są wybitne indywidualności świata sztuki oraz młodzi artyści, których dotychczasowe działania noszą znamiona wyjątkowych. Nieodzownym, w naszym odczuciu, elementem festiwalu jest udział artystów lokalnych, spełniających powyższe założenia. Wszystkie działania artystyczne traktowane są jako środek, który prowadzić ma do głębszego poznania otaczającej nas rzeczywistości i przemian zachodzących na świecie. Festiwal posiada otwartą formułę stylistyczną. Wykładnikiem w doborze artystów są: autentyczność prezentowanej sztuki (działania autorskie) oraz najwyższy poziom wykonawczy.
Mając w pamięci słowa profesora Bogusława Schaeffera, jednego z największych współczesnych kompozytorów polskich, iż tradycję należy szanować, ale pamiętać trzeba, iż tradycję tworzymy także tu i teraz, jako cel stawiamy sobie dobierać artystów w taki sposób aby prezentować sztukę autorską i nowatorską, z poszanowaniem najważniejszych osiągnięć czasu, który minął.
Tegoroczna 10 edycja będzie miała 2 odsłony: 6 listopada festiwal odbywać się będzie w Teatrze Powszechnym w Warszawie, 7 i 8 to Bydgoszcz, gdzie po raz pierwszy główne koncerty odbędą się w Pomorskim Domu Sztuki przy ul. Gdańskiej 20.
Festiwalowi towarzyszyć będą warsztaty, pokazy filmowe oraz wieczory muzyki improwiowanej, które odbywać się będą w Akademii Muzycznej oraz oczywiście w klubie “Mozg”.
S. J.
Warszawski dzień festiwalu rozpoczyna nową kartę w historii "Mózgu". Od 12 listopada 2014 roku “Mózg” otwiera swoją siedzibę w Teatrze Powszechnym, w przestrzeni znanej dotychczas jako “Scena Pracownia”, gdzie powstanie scena muzyczna, teatralna, performerska, wystawiennicza, z silnym nastawieniem na eksperyment oraz improwizację, kino studyjne, miejsce spotkań środowisk twórczych i wymiany myśli oraz dobry bar.
Elżbieta Jabłońska
W latach 1990-1995 studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1996 pracuje w Zakładzie Rysunku UMK w Toruniu. W latach 1997-2004 związana z klubem Mózg, gdzie zrealizowała ponad 30 wystaw wielu młodych polskich artystów. Jej twórczość wpisywana jest często w obręb sztuki feministycznej czy postfeministycznej, choć artystka unika tak jednoznacznego przypisania. Tworzy głównie instalacje, fotografie, performance oraz działania czasowo-przestrzenne. Wykorzystując i przekształcając popkulturowe stereotypy i klisze kobiecości prowadzi przepełnioną ironią grę z rolami społecznymi przypisanymi kobiecie, a jednocześnie – z mechanizmami instytucji sztuki. Poddaje też refleksji zaangażowanie społeczne artystów (cykl „Pomaganie”) oraz bada relacje semantyczne, niepokoi widza nieadekwatnością formy i treści językowego zapisu (neony).
W roku 2005 w podbydgoskiej miejscowości odkryłam neonowy napis „Nowe Życie”. Był zamontowany na niewielkim budynku należącym do Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, której lata świetności dawno minęły. Ten napis to nazwa przedsiębiorstwa, które powstało w latach 70-tych zeszłego stulecia, a więc w czasach kiedy „nowe życie” rozumiane było jako nowy, wspaniały socjalistyczny świat. Choć tamten świat okazał się dość szybko iluzją jego relikty wciąż jeszcze istnieją wzbudzając nasze zainteresowanie, a czasem stając się przyczynkiem naszych sentymentalnych podróży w przeszłość. W 2009 roku ten niezwykle sugestywny napis trafił do mnie w formie złomu. W kolejnych miesiącach nastąpiła rekonstrukcja warstwy świetlnej, wymiana części elektrycznych i ponowne uruchomienie obiektu. Przy pomocy kilku galerii udało mi się „zreanimować” Nowe Życie, by później pokazać je w różnych przestrzeniach, konfiguracjach i kontekstach.
Jerzy Mazzoll
Wirtuoz klarnetu basowego sięgający głęboko do tradycji polskich improwizatorów i twórców muzyki współczesnej połowy XX w. Był jednym z inicjatorów tzw. rewolucji yassowej w polskim jazzie, odciął się jednak od tego nurtu tworząc ideę Arhythmic perfection i zajął się europejskim aspektem improwizacji w sztuce. Na początku lat 90. spotkał Dereka Baileya i na jego osobiste zaproszenie wyjechał do Londynu na legendarny już festiwal Company Week. Producentem jego pierwszej płyty “Perplex” był Tony Oxley. Mazzoll współpracował także z orkiestrą Django Batesa i kwartetem Petera Brotzmana. Wydał serię płyt “Diffusion Ensemble”, improwizując na scenie z artystami różnych dziedzin sztuki. W czasie tej praktyki spotkał Petera Kowalda i Olgę Szwajgier i poprowadził z nimi warsztaty, które miały wpływ na całe pokolenie muzyków. Tworzy festiwal Art Depot zajmujący się naturą improwizacji w różnych kulturach. Wydał 15 płyt, które zmieniły oblicze polskiej muzyki improwizowanej. Lata 2012 i 2013 są czasem jego powrotu na rynek wydawniczy, na którym ukazały się kolejno jego płyty: “Minimalover”, “Jeden dźwięk i Pan Bóg” oraz oczekiwana “Responsio Mortifera”, a także „Rite of spring variation. Arhythmic Perfection vol.1”.
Sławek Janicki
Muzyk, filmowiec, kreator działań artystycznych. Współtwórca i główny zarządzający klubem Mózg w Bydgoszczy, twórca i szef Mózg Festival. Działalność artystyczną rozpoczynał w połowie lat 80. w zespole Henryk Brodaty. Współtworzył takie zespoły jak: Trytony, Mazzoll & Arhythmic Perfection, Pieces of Brain. Od ponad 20 lat czynnie działa na międzynarodowej scenie muzyki improwizowanej. Jako muzyk pozostaje całkowicie oddany improwizacji absolutnej, jako najczystszej i najwyższej formie tworzenia muzyki.
Qba Janicki
Ur. 6 lutego 1989 w Bydgoszczy. Pomieszkuje tu i tam. Tworzy różne rzeczy. Gra, produkuje, słucha, wykonuje muzykę i inne dzieła. Dużo mówi, często bez sensu ale zazwyczaj z sensem. Przez nieznajomych odbierany jako zarozumiały, rozpieszczony gbur, synalek tatusia, który uważa, że jest najlepszy i najmądrzejszy. Przez przyjaciół uwielbiany za poczucie humoru, ładne stopy, bezczelność, nienaganny styl życia oraz słowotoki na tematy egzystencjalne. Lubi jeść i pić. Nie lubi pisać biografii.
Michael Lytle
Michael Lytle, znany także jako elewhale, od 1968 roku improwizuje. Występował z takimi artystami jak: William Parsons, Karl Berger, George Cartwright, Garette List, David Moss, John Zorn, Nick Didkovsky, Hans Burgener, Martin Schutz, Gerry Hemingway, Mark Dresser, Eyal Maoz, Mari Kimura, Robert Dick, Denman Maroney, Kyoko Kitamura, Kathleen Supove, Weasel Walter. Brał udział w ponad 30 sesjach nagraniowych od czasu ocenionego na 5 gwiazdek singla „Iowa Ear Music” z 1976 roku. Występował podczas wielu festiwali i w wielu miejscach na całym świecie, zarówno solo jak i z zespołem Dr. Nerve oraz jako współzałoczyciel z zespołem Swim This. Lytle jest twórcą zestawu wyjątkowych metod dźwiękowej modulacji instrumentów klarnetowych, które przez Joachima Berendta zostały określone jako „najbardziej radykalne w swoim pokoleniu”.
Eyal Maoz
Eyal Maoz jest giatrzystą i kompozytorem. Jest liderem kilku zespołów, takich jak: Edom, Dimyon i Crazy Slavic Band. Jest członkiem zespołu Johna Zorna Abraxas i występuję gościnnie z Cobrą. Jest współtwórcą zespołu 9 Volts, Hypercolor, the Maoz/Sirkis Duet oraz elektronicznego trio z Guy'em Barashem i Frankiem Londonem. Współpracuje ze znanymi poetami Ronnym Someckiem z Izraela i Jake'm Marmerem ze Stanów Zjednoczonych. Zespoły Maoza występowały podczas większych festiwali muzycznych, takich jak: Montreal International Jazz Festival, NYC Winter JazzFest, Tzadik Radical Jewish Music Festival, Ephemerals Festival w Pekinie, Lancaster Jazz Festival w Wielkiej Brytanii i Erlangen Festival w Niemczech. Jego utwory pojawiły się w filmie „Keepers of Eden” Yorama Poratha, „A History of Israeli Cinema” Raphaela Nadjari oraz serialu „Undressed” na programie MTV.
https://www.youtube.com/watch?v=aWM337HA728&feature=youtu.be
Sylvie Courvoisier
Sylvie Courvoisier jest pianistką i kompozytorką, liderką, występuje także jako muzyk towarzyszący. Urodziła się w Lozannie w Szwajcarii, a w 1998 przeprowadziła się do Nowego Jorku i od tamtej pory mieszka na Brooklynie. Courvoisier jest liderką kilku zespołów i wykonała ponad 40 nagrań dla różnych wytwórni, m.in.: ECM Tzadik czy Intakt records. Tworzyła muzykę koncertową, do radia, teatru i choreografii tanecznych. Od 1995 roku gra koncerty w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii i Europie. Obecnie, wspólnie z Markiem Feldmanem prowadzi Sylvie Courvoisier/Mark Feldman Kwartet. Jest także liderką kwintetu Lonelyville i nowego trio z Kennym Wollesenem i Drew Gressem. Regularnie występuje solo i w duecie z Markiem Feldmanem. Jest członkiem improwizującego trio Mephista z Ikue Mori i Susie Ibarrą oraz gra w improwizującym trio z Ellerym Eskelinem i Vincentem Courtois. Od 2010 roku, jako pianistka i kompozytorka, pracuje przy nowym projekcie tancerze flamenco Israela Galvana pt. „La Curva”.
Mark Feldman
Mark Feldman jest jazzowym, klasycznym i improwizującym skrzypkiem i kompozytorem. Urodził się w Chicago, a w 1986 roku przeprowadził się do Nowego Jorku. Feldman po raz pierwszy zachwycił się skrzypcami w szkole podstawowej. Po roku uczęszczania na lekcje skrzypiec klasycznych, w wieku lat 9, zdał sobie sprawę, że muzyka to jego życie. Feldman zasłynął z tego, że grając na tradycyjnych, klasycznych skrzypcach odwrócił się od muzycznej konwencji, aby stworzyć styl, który łączył w sobie różne gatunki muzyczne. Poprzez swoją muzykę, stara się zmienić postrzeganie „prawdziwie poważnego skrzypka”, czyli kogoś skoncentrowanego wyłącznie na muzyce Mozarta czy Beethovena i przedstawić tę postać jako artystę, który komponuje swoje własne utwory i w swoje muzyce wykorzystuje improwizację i rozmaite gatunki muzyki. Feldman najczęściej występuje z Masada String Trio i Bar Kokhba Septet Johna Zorna, John Abercrombie Quartet lub ze swoim Kwartetem grając utwory z płyty „What Exit” wydanej przez wytwórnię ECM. Występował jako solista z
Netherlands Radio Philharmonic Orchestra of Amsterdam, The Het Barbants Orkest of Eindhoven Holland oraz WDR Radio Orchestra of Cologne. Grał w takich miejscach jak Carnegie Hall, Lincoln Center, Barbican Hall, Le Théâtre des Champs-Élysées oraz podczas festiwali jazzowych w Montreux, Berlinie i Montrealu.
Tirvyous Wagon
Jeżeli nigdy nie miałeś okazji być w oceanie na głębokości 10000 metrów. Nie sprawdzałeś czym oddycha leśna gleba, relaksując się w pomniejszonej postaci wewnątrz gąbczastej struktury mchu. Nie grałeś w zośkę kroplą górskiej wody, lewitując nad niekończącym się polem rdzawo-żółtych liści albo nie latałeś latającym motocyklem z prędkością 501 km/h przez niekończące się kanały olbrzymiej metropolii, to zrób to i posłuchaj na ten temat od Tirvyousa Wagona, legendarnego estońskiego pisarza, który trafił na świat w wyniku starcia się przedstawicieli przemysłu kolejowego i transportu drogowego. Ewoluując przez lata, porzucił literaturę i przybrał formę kilku postaci, w której na nowo wyraża swoje dawne dzieła. Zbiór spokojnych opowieści przedstawiony zostanie za pośrednictwem wizji, fonii i ruchu wykonywanych na rozbudowanej machinerii analogowej, cyfrowej i cielesnej.
Marek Pospieszalski: saksofon, klarnet, flet, gramofony, elektronika
Bartłomiej Chmara: gitara, nord rack 2X
Tomasz Sroczyński: skrzypce, NI Maschine
Qba Janicki: perkusja i instrumenty perkusyjne, live sequencing
Karolina Jacewicz: wizualizacje
Sylvie Courvoisier obecna jest na scenie “Mózgu” od roku 1997, kiedy to po raz pierwszy wystąpiła solo oraz z flecistą Tomaszem Pawlickim. Fragment ich koncertu znalazł się na płycie-składance wydanej z okazji 5 urodzin “Mózgu” w roku 1999 r.
Sylvie zapraszana była później dwukrotnie w duecie z Markiem Feldmanem, ale nigdy do takiego koncertu nie doszło. Widzieliśmy ją natomiast na naszej scenie w duecie z Ikue Mori.
Rozmawiając ostatnio z Mazzollem o programie tegorocznego festiwalu doszliśmy do wniosku, że nastał już czas aby spotkać się na scenie z Sylvią i Markiem. Propozycja nasza została przyjęta i tak oto dojdzie do koncertu kwintetu w składzie: Sylvie Couvoisuer/Mark Feldman/Jerzy Mazzoll/Sławek Janicki/Qba Janicki.
Grzegorz Pleszynski
zajmuje się sztuką wizualną i dźwiękiem. Tworzy akcje społeczne w szkołach, zakładach karnych i z ludźmi bezdomnymi. Mieszka w Berlinie i Bydgoszczy. Jest stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za rok 2013, zdobył I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie im. Wyczółkowskiego 2012 oraz II nagrodę POLIGONUM 2 - rok 2014.
Pleszynski nagrał 4 cd:
1. Pot one tea - ann noel, grzegorz pleszynski, artur maćkowiak
2. Antidepressant music in the car
3. Rock and roll history of art
4. Sounds of wooden fish - Maćkowiak, Pleszynski, Mazzoll
Ostatnio tworzy cykle malarskie: cykl HAPPY ANIMALS czyli duże, sprayowane płótna z zaciekającą farbą. Zacieki tworzą zaskakujące kształty. Przywodzą na myśl stada zwierząt. Wywołują nostalgię i refleksje o tym, jak na naszych oczach szybko znikają ostatnie, wolne, wędrujące stada dzikich zwierząt. Jest także twórcą cyklu ANTIDEPRESSANT ATLAS - płótna malowane są w sposób nowatorski i niezwykły. Przedstawiają pejzaż malowany w plenerze. Oprócz tradycyjnego, bezpośredniego, emocjonalnego widzenia twórca korzysta z nowoczesnych, technologicznych sposobów widzenia poprzez satelity, Google maps i kamery obserwujące. Suma tych widzeń tworzy nową jakość, dając nowatorskie podejście do pejzażu.
Podczas festiwalu Pleszyński stworzy instalację „Znaki i Znaczenia” oraz wykona performance „Miękkie Ulice”.
Jae Ho Youn
Jae Ho Youn pochodzi z Korei Południowej, mimo tego nie je psów. Już od pewnego czasu przebywa w Europie. Do tej pory mieszkał w 3 różnych krajach i 7 miastach. Pomimo swoich dość oczywistych azjatyckich rysów twarzy, podobno jest Słowianinem. Aktualnie mieszka w Warszawie w mieszkaniu, które znajduje się w pięknym budynku z epoki przedkomunistycznej. Jest autorem oprogramowania, które generuje i moduluje ciężkie dźwięki pokryte warstwami breakbeat'u, noise'u i drone'ów o niskich częstotliwościach oraz cyfrowych glitch'y... cokolwiek.
Ogółem sposób w jaki tworzy muzykę opiera się na różnorodnych eksperymentach polegających na podziale/reorganizacji czasu w muzyce na małą skalę, nie tylko ze względu na struktury rytmiczne, ale także dla osiągnięcia ogólnego efektu struktury dźwięku. Głównie interesuje się sposobem odbierania dźwięku przez skórę i inne ludzkie organy, w związku z tym obsesyjnie nalega, aby grać bardzo bardzo bardzo głośno i z użyciem bardzo niskich częstotliwości.
Tomasz Gwincinski
Tomasz Gwincinski jest muzycznym samoukiem. Urodził się w Bydgoszczy. Opanował dosyć zaawansowaną technikę improwizacji gitarowej i częściowo kompozycję klasyczną. Pomimo częściowych studiów nad kompozycją zdołał skomponować trio fortepianowe w stylu pół-barokowym, w jednej czwartej modernistycznym i w jednej czwartej własnym. Jest jednym z twórców sceny yassowej. Po zakończeniu działań w tej niszy, zajął się tworzeniem nieco cięższego gatunku, które stanowi cykl płyt na orkiestrę kameralną pt. „Szkoła bydgoska”. Obecnie mieszka w górach na granicy czeskiej i głównie zajmuje się filmem. Założył firmę pod nazwą Syriusz Film, która wyprodukowała dzieło fabularne „Sherlock Holmes i ludzie jutra”. Gwincinski jest reżyserem i autorem scenariuszu produkcji. Film pojawi się w kinach późną jesienią 2014.
Trio fortepianowe „Cytera” zostało skomponowane w stylu quasi-barokowym i ma charakter programowy. Każda z sześciu części odpowiada losom ekipy, która udała się na Cyterę - wyspę miłości, na spotkanie Venus. Ostatnia część nazywa się właśnie Venus i stanowi emanację energii Bogini. Muzyka ma charakter zabawy z siedemnasto-, osiemnasto- wieczną konwencją i w metaforycznym francuskim parku dźwięku, wykonawcy „depczą trawniki”, wykazując iście Rousselowską zawziętość (Locus solus). Trio trwa około 40 min i w zależności od panującego nastroju przeplatane jest gawędą autora idiotach z Cytery. Utwór jest niezmierną rzadkością w Polsce roku 2014, gdzie żyje toczy się wokół spłacania kredytów, a niuansami kompozycji parkowej czy innymi podobnymi pierdołami nikt się nie zajmuje. Autor zadaje metafizyczne pytanie: czy możemy chociaż przez moment mieć wreszcie wszystko w dupie?
Piotr Słopecki – fortepian
Piotr Słopecki jest pianistą. Jest absolwentem, doktorantem oraz pracownikiem Akademii Muzycznej w Gdańsku, gdzie ukończył klasę fortepianu oraz studia w zakresie gry na organach. Nagrał dwa utwory w wytwórni DUX: „Wariacje Goldbergowskie” oraz „Die Kunst der Fuge”. Słopecki jest artystą bardzo wszechstronnym. Oprócz gry na fortepianie i organach zajmuje się również muzyką rozrywkową, kompozycją i aranżacją. W roku 2012 wraz z pracownikami i studentami Akademii Muzycznej odbył cykl koncertów z piosenkami Zygmunta Koniecznego występując jednocześnie w roli pianisty, aranżera, jak również kierownika muzycznego.
Katarzyna Składanek – skrzypce
Katarzyna Składanek jest skrzypaczką. Urodziła się w Radomiu w 1990 roku. Obecnie studiuje na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Swoje umiejętności doskonaliła podczas licznych międzynarodowych kursów muzycznych, m.in. w Łańcucie, Bałoszycach, Bydgoszczy, Nowym Sączu, gdzie współpracowała z wieloma wybitnymi postaciami wiolinistyki i kameralistyki: P. Vernikovem, M. Szwarcem, P. Radzińskim. Współpracuje z wieloma orkiestrami i składami kameralnymi, z którymi koncertowała m.in. w Niemczech, Hiszpanii, Korei Południowej, Włoszech. Od 2012 roku jest koncertmistrzem orkiestry kameralnej Accademia dell’Arco działającej przy Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.
Dominika Żur – wiolonczela
Dominika Żur jest wiolonczelistką. Urodziła się w 1992 roku. Obecnie jest studentką III roku na Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Brała udział w wielu festiwalach w kraju i za granicą m.in.: Festiwal Eurochestries w Hiszpanii i Francji, Festiwal Muzyki Współczesnej Nowa Muzyka, 44. Międzynarodowy Festiwal Wratislava Cantans. Swoje umiejętności doskonaliła u wybitnych pedagogów i muzyków, takich jak: A. Bauer, A. Orkisz, P. Głombik, A. Klocek, B. Koziak, M. Nosowska, P. Pławner, M. Pomianowska, B. Marcinkowska. Koncertowała w wielu prestiżowych salach w Polsce m.in. – jako solistka w Filharmonii Rzeszowskiej, Studio Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, w Sali Balowej w Łańcucie. W 2014 roku wykonała w kwartecie smyczkowym utwór Marcina Gumieli dla Krzysztofa Pendereckiego w Auli Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy.
https://www.youtube.com/watch?v=O3S0gMo0qhY&list=UU0wiC-9M7wijG6tvonozYsQ
Trio Trzy Tony tworzą muzycy z Bydgoszczy: Tomasz Pawlicki (flet, komputer), Mateusz Szwankowski (klarnet, klarnet basowy) i Jacek Buhl (perkusja, instrumenty perkusyjne). Idea powstania tego „nietypowego” składu zrodziła się w 2013 roku na jednym z wielu Wieczorów muzyki improwizowanej, odbywających się w bydgoskim klubie Mózg, gdzie muzycy wystąpili razem. Inspirują się wieloma aspektami zjawisk tajemniczej magii Nocy i efektem Księżyca. Ich muzyka to improwizacja nasycona energią, czerpaną z zasobów rozmaitych form drugiej połowy XX stulecia, idących w parze z pokornymi ukłonami ku klasyce, zarówno Mozartowskiej, jak i tej stworzonej przez dodekafonię Schonberga. Nie stronią od chaosu, który do pewnych granic, rozpędzany z fantazją, kieruje ich niekiedy do nieodkrytych „źródeł” i naprowadza na osobliwy rodzaj „niekończącej się pieśni”. Trio zamierza grać koncerty z „subtelnie” zastosowaną elektroniką, jednakże przy pełnym „współdziałaniu” na żywo z muzykami. Ich pierwszy projekt, zatytułowany „Efekt Księżyca”, jest nasycony „nocną duszą” miasta i poprzez muzykę odzwierciedla pewne trudne do określenia refleksje, podsycane atmosferą nocy. Jak mówią sami muzycy, ta pora doby nadaje wszystkiemu innego wymiaru, sprawia, że wszystko jest jakby o „trzy tony” cichsze. Bez zgiełku dnia cisza przekształca się w swoiste harmonie, których nie słyszą Ci, którzy już śpią...
Jerzy Rogiewicz
Jest perkusistą, pianistą i kompozytorem. Jest absolwentem Krakowskiej Akademii Muzycznej gdzie studiował kompozycję pod okiem Zbigniewa Bujarskiego, Krzysztofa Pendereckiego i Magdaleny Długosz (muzyka komputerowa). Jest członkiem niezależnej warszawskiej wytwórni Lado ABC. Występował i nagrywał z wieloma zespołami i artystami takimi jak: Levity, Pink Freud, Der Father, Futoma Ensemble, Marcin Masecki’s Sextet, Toshinori Kondo,Tomasz Duda, Dj Lenar, Kazuhisa Uchihashi, Fred Frith. Jego zainteresowania jako kompozytora obejmują muzykę postklasyczną po piosenki dla dzieci.
Kazuhisa Uchihashi
Jest kompozytorem i producentem muzycznym, gra na giatrze elektrycznej i daksofonie. Dużo eksperymentował z wieloma różnymi urządzeniami i przyrządami dźwiękowymi, aby poszerzyć możliwości ekspresji gitary elektrycznej. Skomponował muzykę do wielu filmów, sztuk teatralnych i choregorafii tanecznych. Od ponad 27 lat współpracuje z japońska grupą teatralną ISHINHA. Od ponad 23 lat jest liderem improwizowanego zespołu Altered States. Uchihashi grał podczas wielu festiwali muzycznych w różnych krajach na całym świecie. Od 1996 do 2007 roku organizował festiwal nowej muzyki BEYOND INNOCENCE.
https://www.youtube.com/watch?v=-XvF2HzqE98
https://www.youtube.com/watch?v=acK4Ueb1UOI
Sylvie Courvoisier
Sylvie Courvoisier jest pianistką i kompozytorką, liderką, występuje także jako muzyk towarzyszący. Urodziła się w Lozannie w Szwajcarii, a w 1998 przeprowadziła się do Nowego Jorku i od tamtej pory mieszka na Brooklynie. Courvoisier jest liderką kilku zespołów i wykonała ponad 40 nagrań dla różnych wytwórni, m.in.: ECM Tzadik czy Intakt records. Tworzyła muzykę koncertową, do radia, teatru i choreografii tanecznych. Od 1995 roku gra koncerty w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii i Europie. Obecnie, wspólnie z Markiem Feldmanem prowadzi Sylvie Courvoisier/Mark Feldman Kwartet. Jest także liderką kwintetu Lonelyville i nowego trio z Kennym Wollesenem i Drew Gressem. Regularnie występuje solo i w duecie z Markiem Feldmanem. Jest członkiem improwizującego trio Mephista z Ikue Mori i Susie Ibarrą oraz gra w improwizującym trio z Ellerym Eskelinem i Vincentem Courtois. Od 2010 roku, jako pianistka i kompozytorka, pracuje przy nowym projekcie tancerze flamenco Israela Galvana pt. „La Curva”.
Mark Feldman
Mark Feldman jest jazzowym, klasycznym i improwizującym skrzypkiem i kompozytorem. Urodził się w Chicago, a w 1986 roku przeprowadził się do Nowego Jorku. Feldman po raz pierwszy zachwycił się skrzypcami w szkole podstawowej. Po roku uczęszczania na lekcje skrzypiec klasycznych, w wieku lat 9, zdał sobie sprawę, że muzyka to jego życie. Feldman zasłynął z tego, że grając na tradycyjnych, klasycznych skrzypcach odwrócił się od muzycznej konwencji, aby stworzyć styl, który łączył w sobie różne gatunki muzyczne. Poprzez swoją muzykę, stara się zmienić postrzeganie „prawdziwie poważnego skrzypka”, czyli kogoś skoncentrowanego wyłącznie na muzyce Mozarta czy Beethovena i przedstawić tę postać jako artystę, który komponuje swoje własne utwory i w swoje muzyce wykorzystuje improwizację i rozmaite gatunki muzyki. Feldman najczęściej występuje z Masada String Trio i Bar Kokhba Septet Johna Zorna, John Abercrombie Quartet lub ze swoim Kwartetem grając utwory z płyty „What Exit” wydanej przez wytwórnię ECM. Występował jako solista z
Netherlands Radio Philharmonic Orchestra of Amsterdam, The Het Barbants Orkest of Eindhoven Holland oraz WDR Radio Orchestra of Cologne. Grał w takich miejscach jak Carnegie Hall, Lincoln Center, Barbican Hall, Le Théâtre des Champs-Élysées oraz podczas festiwali jazzowych w Montreux, Berlinie i Montrealu.
Danilo Casti
Danilo Casti urodził się w Cagliari na Sardyni. Jest muzykiem elektroakustycznym i kompozytorem. Na włoskiej scenie muzyki elektronicznej istnieje od 2000 roku. Swoją karierę rozpoczynał od hardcore punku, potem skupił się na takich gatunkach jak noise-drone, glitch, acousmatic i muzyka elektroakustyczna. Jego działalność obejmuje teatr eksperymentalny, taniec współczesny, video i instalacje multimedialne. W ostatnich latach, zainteresował się metodologią kompozycji w czasie rzeczywistym. Studiował rozmaite możliwości wyrazu, które mają zastosowanie nie tylko w występach audytywnych, ale także przy tańcu lub video. W 2003 roku zorganizował pierwszą edycję festiwalu EnToPan w Londynie.
Travis McCoy Fuller
Travis McCoy Fuller to plastyk, performer i artysta dźwiękowy obecnie mieszkający i pracujący w Cagliari we Włoszech. Jest jednym z założycieli i organizatorów inicjatywy artystyczno-performatywnej TEST w Bostonie. Jest członkiem kolektywu artystycznego Obscurities w Los Angeles oraz estońskiego Kolektywu Sztuk Performatywnych Non Grata. Jego prace były wystawiane w Stanach Zjednoczonych, Europie i Południowej Ameryce. Jego działalność obejmuje performance z muzyką na żywo, rysowanie, tworzenie grafik oraz budowanie instrumentów eksperymentalnych.
https://www.youtube.com/watch?v=cg-i5UrvZgA&list=UUef2DFafFNbw2WpkqSkn4dg
Laura Altman Jest klarnecistką, improwizatorką i kompozytorką. Urodziła się i mieszka w Sydney. Od 2007 roku stanowi ważną postać improwizowanej sceny muzycznej w Sydney. Grała m.in. z The Splinter Orchestra and Prophets, współpracowała z australijskimi improwizatorami takimi jak Jim Denley, Dale Gorfinkel, Monika Brooks czy Peter Farrar. Altman grała trasy w Australii i Europie z różnymi zespołami. Altman jest absolwentką Sydney Conservatorium of Music gdzie studiowała kompozycję. Komponuje muzykę zarówno instrumentalną jak i elektroniczną.
Magda Mayas
Jest pianistką i mieszka w Berlinie. Dzięki tworzeniu słownictwa określającego zarówno wewnętrzme jak i zewnętrzne części fortepianu oraz preparacjom i przedmiotom Mayas bada strukturalne, liniowe i szybko przemieszczające się kolaże dźwięków. Ostatnio, zainteresował ją clavinet czyli elektryczne pianino z lat 60., które posiada struny i metalowe dzwonki. Mayas zajmuje się noisem i bardziej intuicyjnym materiałem dźwiękowym, równomiernie poszerza paletę dźwięku tego instrumentu poprzez rozbudowane techniki i urządzenia. Aktualne projekty, w których bierze udział to duet z perkusistą Tonym Buckem, duet z wiolonczelistką Antheą Caddy, duet z saksofonistką Christine Abdelnour oraz rożnego rodzaju formy współpracy z Andym Moorem, Claytonem Thomasem i Peterem Evansem. Mayas zagrała wiele koncertów w Europie, Stanach Zjednoczonych i Libanie.
Monika Brooks
Jest pianistką i akordeonistką, komponuje i improwizuje, tworzy muzykę elektroniczną. Zagrała wiele koncertów w kraju jak i za granicą z takimi zespołami jak m.in.: West Head Project i Embedded quartet. Instalacje dźwiękowe Brooks często są inspirowane technologią i transmisją fal radiowych. Brooks jest także liderką oktetu Electronic Resonance Korps, który tworzy kompozycję na wiele komputerów. Poza tym, jest współprowadzącą i producentem audycji Shepard Tones w Eastside Radio 89.7FM, a także robi studia magisterskie na University of Western Sydney.
Michael Lytle
Michael Lytle, znany także jako elewhale, od 1968 roku improwizuje. Występował z takimi artystami jak: William Parsons, Karl Berger, George Cartwright, Garette List, David Moss, John Zorn, Nick Didkovsky, Hans Burgener, Martin Schutz, Gerry Hemingway, Mark Dresser, Eyal Maoz, Mari Kimura, Robert Dick, Denman Maroney, Kyoko Kitamura, Kathleen Supove, Weasel Walter. Brał udział w ponad 30 sesjach nagraniowych od czasu ocenionego na 5 gwiazdek singla „Iowa Ear Music” z 1976 roku. Występował podczas wielu festiwali i w wielu miejscach na całym świecie, zarówno solo jak i z zespołem Dr. Nerve oraz jako współzałoczyciel z zespołem Swim This. Lytle jest twórcą zestawu wyjątkowych metod dźwiękowej modulacji instrumentów klarnetowych, które przez Joachima Berendta zostały określone jako „najbardziej radykalne w swoim pokoleniu”.
Eyal Maoz
Eyal Maoz jest giatrzystą i kompozytorem. Jest liderem kilku zespołów, takich jak: Edom, Dimyon i Crazy Slavic Band. Jest członkiem zespołu Johna Zorna Abraxas i występuję gościnnie z Cobrą. Jest współtwórcą zespołu 9 Volts, Hypercolor, the Maoz/Sirkis Duet oraz elektronicznego trio z Guy'em Barashem i Frankiem Londonem. Współpracuje ze znanymi poetami Ronnym Someckiem z Izraela i Jake'm Marmerem ze Stanów Zjednoczonych. Zespoły Maoza występowały podczas większych festiwali muzycznych, takich jak: Montreal International Jazz Festival, NYC Winter JazzFest, Tzadik Radical Jewish Music Festival, Ephemerals Festival w Pekinie, Lancaster Jazz Festival w Wielkiej Brytanii i Erlangen Festival w Niemczech. Jego utwory pojawiły się w filmie „Keepers of Eden” Yorama Poratha, „A History of Israeli Cinema” Raphaela Nadjari oraz serialu „Undressed” na programie MTV.
https://www.youtube.com/watch?v=aWM337HA728&feature=youtu.be
Szabolcs Esztényi to kompozytor, pianista, improwizator i pedagog pochodzenia węgierskiego mieszkający od 1969 roku w Polsce. Studiował grę na fortepianie w klasie Margerity Trombini-Kazuro i kompozycję u Witolda Rudzińskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Jako kompozytor i solista występował w kraju oraz za granicą na wielu festiwalach (m.in. na Warszawskiej Jesieni, Poznańskiej Wiośnie Muzycznej, Warszawskich Spotkaniach Muzycznych, Festiwalu Musica Polonica Nova we Wrocławiu, Biennale Zagreb, Budapesti Zenei Hetek, Donaueschinger Musiktage i wielu innych. Współpracował z wybitnymi artystami, m.in. Jerzym Artyszem, Andrzejem Hiolskim, Heinzem Holligerem, Romanem Jabłońskim, Jadwigą Kotnowską, Kwartetem Wilanów, Haliną Łukomską, Olgą Pasiecznik, Jadwigą Rappé, Warsztatem Muzycznym Zygmunta Krauzego, Jerzym Witkowskim, Iwoną Mironiuk (z którą od 1999 występuje w duecie fortepianowym). Dokonał wielu prawykonań dzieł polskich kompozytorów oraz nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia. Od wielu lat współpracuje również z Ferencem Lantosem i Márią Apagyi, twórcami kreatywnej pedagogiki muzyczno-wizualnej i założycielami Wolnej Szkoły Artystycznej w Pécs na Węgrzech. Od 1972 pracuje jako pedagog improwizacji fortepianowej w Szkole Muzycznej II stopnia im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w Akademiach Muzycznych w Warszawie i Łodzi. Regularnie jest zapraszany przez krajowe ośrodki akademickie w celu wygłoszenia ilustrowanych wykładów na temat kreatywnej pedagogiki i nauczania improwizacji.
Stefan Węgłowski
Jest gitarzystą, kompozytorem, wykładowcą i konsultantem ds. muzycznych. W wieku 7 lat rozpoczął naukę gry na gitarze oraz zaczął pobierać lekcje z dziedziny kompozycji. W kierunku improwizacji i kompozycji współczesnej kształcił się u Szábolcsa Esztényiego. Węgłowski studiował kompozycję na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Interesuje go głównie muzyka filmowa, teatralna oraz eksperymentalna muzyka elektroniczna. Na stałe współpracuje z Wydziałem Multimediów i Wydziałem Grafiki Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz działem muzycznym magazynu Exklusiv. Skomponował muzykę do wielu spektakli teatralnych wystawianych zarówno w Polsce, jak i za granicą, m.in.: Popiełuszko, Wiśniowy Sad, Europa. W 2013r. skomponował muzykę do filmu „Cutaways”, którego premiera odbyła się podczas Festiwalu Performa 13 w Nowym Yorku. Ponadto, wraz z Qbą Janickim jest współtwórcą projektu TAPE, który opierają się na muzycznym trio (Bartłomiej Chmara. Węgłowski tworzy także duet z wybitnym wirtuozem Adamem Kośmieją, który łączy brzmienie nowoczesnej elektroniki z brzmieniem fortepianu.
Sonic Boom
Han Bennink jest perkusistą. Już od dawna znany jest z twórczego i przełomowego podejścia do gry na perkusji. Jego postać jest integralną częścią holenderskiej sceny innowacyjnej. Uri Caine jest klawiszowcem i kompozytorem. Mieszka w Nowym Jorku. W ciągu trwania swojej kariery Caine wykonywał wiele form jazzu i muzyki improwizowanej. Bennink i Caine wspólnie tworzą Sonic Boom, a ich muzyka jest ekscytująca, nieprzewidywalna i dynamiczna.
W 2012 roku Han Bennink i Uri Caine wydali płytę zatytułowaną „Sonic Boom”, która stanowiła nagrania koncertu w Bimhuis w Amsterdamie. Duet wykonuje muzykę komponowaną przez muzyków, a także wolną improwizację i spontaniczne kompozycje.
BATALJ to eksperymentalny, noise’owy zespół z Berlina. Trio tworzy muzykę improwizowaną, która charakteryzuje się połamanymi rytmami, riffami, niespodziewanymi wybuchami przerywanych dźwięków czyli mniej lub bardziej kontrolowany chaos. Trio korzysta z przekształconych dźwięków syntezatorów analogowych, którym towarzyszą szalone sekwencje bębnów i przetworzone przez efekty kompozycje gitarowe oraz przeszywający wokal. Zespół czerpie inspiracje z rozmaitych nurtów muzyki od hardcore punku po eksperymentalny noise. Przez ostatnie trzy lata trio koncertowało po Europie i Wielkiej Brytanii. Muzycy grali u boku takich zespołów jak Child Abuse, Staer, Retox i Dovirce. Wydali również dwie epki na winylu („Et Mon Cul C'est Du Tofu?” i „Twintoe Records”), a ich utwory pojawiły się na różnych składankach. Ich ostatni twór to kaseta magnetofonowa wydana w limitowanym nakładzie przez londyńską wytwórnię SixSixSixties Records.
Agata Ciesielska
wystawa malarstwa
Agata Ciesielska
urodziła się w Bydgoszczy, w latach 2003-2009 uczęszczała do Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Sztuk Pięknych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Dyplom w zakresie malarstwa skończyła w pracowni mgr. Bogusława Kurasia, aneks z grafiki projektowej u mgr. Maria Szefler-Konopskiej. Szkołę ukończyła z tytułem Artysty Plastyka ze specjalnością reklamy wizualnej. W kolejnym roku dostała się na Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie zaczęła dalszą edukację na Wydziale Sztuk Pięknych na kierunku Grafiki. Swoją pasję związaną z grafiką warsztatową rozpoczęła w 2010 roku w Pracowni Litografii pod kierunkiem prof. art. graf. Piotra Gojowego oraz dr. Tomasza Barczyka. Podczas 4 letniej nauki w pracowni rozwinęła swoją wiedzę w dziedzinie płaskodruku. W 2011 roku w ramach programu Erasums wyjechała na 6 miesięczną wymianę studencką na University of Wolverhamptom gdzie przez semestr uczyła się na Wydziale Fine Arts na kierunku Visual Communication and Illustration u prof. Ben Kelly, gdzie wykonała projekt książki typu „top up”. W roku 2013 otrzymała wyróżnienie im. prof. Edmunda Piotrowicza w dyscyplinie: Grafiki Warsztatowej oraz uczestniczyła w Międzynarodowych Warsztatach Grafiki Artystycznych w Łodzi, prowadzonych przez prof. Yuji Kobayashi – wykładowcę Tama Art University w Tokio, gdzie zapoznała się z autorską techniką graficzną zwaną „Peel off Print”. W 2014 ukończyła studia z wyróżnieniem, wykonując dyplom w pracowni Litografii pt. „Anatomia Grzechu” u prof. Piotra Gojowego, Aneks pod jednakowym tytułem wykonałam pod kierownictwem prof. art. graf. Edwarda Salińskiego. W tym samym roku wyjechała na 2 tygodniową rezydencje do London Print Studio, Londyn (UK) gdzie zapoznała się z nowym metodami technik drukarskich. W ciągu paru ostatnich lat miała kilka wystaw indywidualnych oraz brała udział w wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych.
Tomasz Gwincinski
Wolność Konstrukcja Ekspresja
wykład i zajęcia warsztatowe dla młodzieży
Szabolcs Esztényi
Improwizacja w świetle języka muzycznego
wykład i zajęcia warsztatowe.
Bilety dostępne w kasie Teatru Powszechnego
od 10 października
cena 30 zł
Bilety dostępne w "Mózgu" od 10 października
cena 25 zł na każdy dzień / 40 zł na 2 dni
Zakup on-line: smozg@mozg.art.pl
Bilet wstępu na koncerty w Domu Sztuki upoważnia do wstępu na wydarzenia w Mózgu. Wstęp do "Mózgu" w piątek i sobotę (dla nieposiadających biletów) - 10 zł
Cena biletów studenckich - 10 zł na każdy dzień. Konieczność okazania ważnej legitymacji studenckiej. Studenci Akademii Muzycznej wstęp wolny.